Gili Air

Zoals beloofd nog enkele foto's van de Buyckxen tijdens diverse activiteiten.

Laatste ontbijt samen in Sanur

The sky is the limit

Chillen in Padangbai

Laatste avond voor vertrek Sofie

Wij zijn voorlopig niet van dit Gili-eiland te krijgen, het is hier zalig vertoeven.
Tijd om te niksen, te lezen, te schrijven, te snorkelen en Michel heeft een nieuwe hobby gevonden (of een heel ouwe weer opgepikt)... schaken en dat kan je overal en altijd. Zo goed dat mijn pees het doet op de fiets, zo onmogelijk gaat het zwemmen, maar om te snorkelen moet je vooral stil hangen om de vissen niet te storen, dus plak ik hem tegen mijn lichaam en dat lukt.

Een tomatensap en een pint, er moeten nu eenmaal verschillen zijn

Het eiland is nog groen en de kleuren van het zeewater hebben alle schakeringen van glashelder turkoois tot diepblauw. Ook de vissen hebben hevige kleuren die je met woorden onrecht zou aandoen. Voordeel hier is ook dat we geen boot moeten nemen om te snorkelen, het rif ligt vlak voor de kust. Het enige waar ik nooit aan zal wennen in deze tropische temperaturen zijn de muggen. Potjandorie, ik sta elke dag vol beten.

Michel heeft een doorgeraaide vijs, daar verschiet ik niet van...

Gisteren zijn we weer gaan eten met het Belgisch koppel, leuk bijgepraat. Van hen vernemen we dat er toch nogal wat christalmeth geconsumeerd wordt op dit eiland, maar aan twee ouwe rakkers als wij zullen ze dat niet gauw aanbieden. Ik heb voorlopig ook de laatste coctail gedronken, want naar verluidt gebruiken ze hier regelmatig fake alkohol en daar kan je behoorlijk ziek van worden en dat is het me niet waard.

Van op Gili Air zien we de bergen op Lombok waar we zijn over gereden.

Ivm fototoestel zal ik even op de tanden moeten bijten. Morgen of overmorgen hernemen we onze toer rond Lombok en als alles mee zit, moeten we op het eind door Mataram waar ik een nieuw toestel zal kunnen kopen. Tot dan wordt het 'op goed geluk' met ons reservetoestel dat af en toe toch iets te bieden heeft als we de belichting op het donkerste zetten.

Tijdens onze luxe-rustdagen hebben we ook de rest van het traject besproken. Het visum voor Indonesië geldt 60 dagen die we zullen gebruiken, maar niet verlengen. Na Lombok steken we over naar Sumbawa, Flores en misschien Commodo-eilanden om varanen te zien. Dan vliegen we terug naar Singapore waar we een visum voor China zullen aanvragen. Als we dat te pakken krijgen, vliegen we naar Kunming, nemen dan de bus naar het gebied rond Dali en daar gaan we anderhalve maand fietsen langs een rivier. We vliegen terug naar Brussel op 28 april, een datum die ik niet zal vergeten. We beseffen dat het nu mooie strandjes zijn en dat het in China moeilijker en avontuurlijker zal worden. Geen nood, tegen dan zijn we getraind.

Van Bali naar Lombok (8,9,10 jan.)

mijn laatste maaltijd alleen: seafoodbasket

08.01.2015

Terwijl ik zat te schrijven in Sanur  zijn Michel en Sofie vooral blijven chillen in Padangbai. Een dag strand, een dag op een scooter het eiland rond en verder zwemmen en zonnen. 

De laatste avond ben ik hen achterna gereisd en hebben we gegeten in een iets beter restaurant,  vooral omdat ze daar lekkere coctails hebben. Sofie en ik nemen er een op basis van arak, lokale sterke drank, zij met mango- en ik met aardbeiensap. Het sap is vers en dat maakt het toch nog gezond. ;-)

(foto komt later)

0901

Vanmorgen om 05u is Sofie vertrokken richting Singapore om later door te vliegen naar Luxemburg en ook wij verlaten Bali. We nemen de ferry naar Lombok. Volgens de eigenaar van het hotel doet de speedboot er een uur over en de ferry twee uren, dan is de beslissing snel genomen. Ten eerste ben ik in Azië altijd doodziek als we een speedboot nemen, ten tweede hebben wij tijd zat en ten derde kost het met de ferry een habbekrats. We pakken rustig in, rijden naar de pier waar de boot startensklaar ligt. Fietsen tussen de vrachtwagens geplaatst - beetje pietluttig zicht  naast die mastodonten– en wij naar boven. Wat blijkt nu? Aziaten moet je nooit betrouwen als het om tijdstip of afstand gaat. Ze hebben er geen idee van. Om 11U vertrokken, om 15.30u aangemeerd aan de overkant. Toeval wil dat ik voor ’t eerst deze reis reizigersdiarree heb en sinds 03u vannacht op toilet heb doorgebracht, dus ik heb heel de bootreis geslapen en tegen dat we in Lombok waren, voelde ik me beter, dus die lange bootreis was niet zo erg.

We kopen enkele bananen om ons verloren middagmaal te compenseren en gaan op zoek naar een guesthouse. Het is 16u als we op de fiets zitten, dus goed doorfietsen is de boodschap als we dat willen halen voor het donker. Na 32km bereiken we een fatsoenlijke overnachting aan het strand. Wat ik tot nu toe van dit eiland gezien heb doet me denken aan Laos, maar met meer water. 

De omgeving is supermooi, ware het niet dat de bevolking alle grachten, rivieren en de zee gebruikt om afval in te dumpen. Verschrikkelijk vuil is het hier, maar niet op straat. Ze gooien alles in het water wat zij als de vuilbak beschouwen. Ik mis mijn fototoestel erg en we kregen ons reservetoestel niet aan de praat, maar Michel probeert nog eens met een nieuw kabeltje en… yes! Het laadt op, trekt foto’s maar de helft is overbelicht. Vermits dat ad random gebeurt kan ik enkel veel foto’s nemen en hopen dat er een paar goeie bij zijn.

We eten bij de buren en dit is de lekkerste maaltijd sinds Indonesië: Tom Yam écht Thais ( vely hot), squid van de chef en aubergines op zijn chinees, onze lievelingsplat. De kok blijkt een chinees te zijn uit Maleisië die ook in Europa gewerkt heeft.

10.01

We vertrekken op ’t gemak langs de kust naar het noorden. Plan is om het ganse eiland rond te fietsen en hier en daar te stoppen aan een mooi strand. Een onwaarschijnlijk mooie rit, maar niet van de poes, voortdurend op en af… Vandaag voel ik voor het eerst niets meer aan de achillespezen, dat scheelt en de schouder doet het ook goed. De afdaling van de rijstvelden op Bali heeft me de dagen in Sanur nogal wa pijn bezorgd, maar na paar dagen rust is dat veel beter. Ik heb door dat het niet zozeer de beklimming of afdaling is die belastend is voor de pees, maar de staat van de weg en die is op Lombok pico-bello. 

We eten onderweg enkele stokjes squid op de BBQ, meer moet dat niet zijn, want een volle maag fietst moeilijk. 

We fietsen verder naar het vertrekpunt van de boot naar een van de Gili-eilanden dat M heeft gevonden in Lonely Planet, want de speedboten die we eerst tegenkomen zijn veel duurder. De boot is uiteraard overladen en de zee niet echt rustig, maar we overleven de overtocht. Aan boord ontmoeten we een vrouw uit Limburg die hier woont samen met haar man en zoontje van drie. We gaan op zoek naar een guesthouse en om zes uur zijn we afgesproken met het belgisch koppel in een restaurant op het strand. Lekker eten, magnifiek zicht, leuk gezelschap, we beslissen hier enkele dagen te blijven.

drie schrijfdagen

Vanmorgen zijn Jan en Candice om 8u vertrokken naar de luchthaven en Sofie en Michel fietsen naar Patambay. Ik blijf een drietal dagen in Sanur, niet dat dat zo boeiend is, maar ik wil een beetje kunnen schrijven, want er zit thuis iemand te wachten op de volgende hoofdstukken.

Het zal dus even stil zijn op de blog, want zonder fototoestel en gekke mensen om te trekken heb ik niet veel te publiceren.

See you!

Terug naar Ubud

Ik ben om half zes wakker en besluit te gaan wandelen tussen de rijstvelden nog voor de zon op komt. Jammer dat ik geen fototoestel meer heb, want het is hier ongelooflijk mooi.

Na een ontbijt met pastelgroen brood rijden we naar Ubud. We kiezen voor kleinere wegen waar bijna geen verkeer is, maar daartegenover staat dat je het niet altijd een 'weg' mag noemen.

Eerst een familiekiekje

Het is een prachtige rit met regelmatig een regenbui, maar dat deert niet zo lang het warm blijft.

Gelukkig is mijn schouder aan de beterhand, want hier heb ik twee handen nodig op het stuur.

Vader en zoon

Vader en dochter

De kinderen nemen een taxi naar Sanur waar we zullen slapen vannacht. Het is dichter bij de luchthaven en J&C moeten morgen op tijd weg. Michel en ik fietsen naar Sanur, maar da's een makkie zonder klimmen en dalen en de jeugd heeft onze bagage mee. ;-) 

Bali met de kids

02.01
De eerste uren loopt het wat mis. Bij aankomst in Ubud constateert Jan dat hij zijn bankkaart kwijt is en wij ons rugzakje met oa fototoestel. Gelukkig zaten de paspoorten en ons geld er niet in. Even slikken toch, het was mijn verjaardagscadeau en bovendien zal het niet evident zijn om hier een redelijk toestel te vinden.
De eerste dag gaan de dames shoppen terwijl Michel de fietsen in elkaar steekt en Jan drie huurfietsen zoekt. We laten ons voeren naar de top van de berg die we morgen willen afdalen.

03.01
Eerst een bezoek aan de tempel Danau Bratan en dan de fiets op. Wij hebben hem vorig jaar in de zon gezien, nu is het regenseizoen in Bali en dus meestal bewolkt.

Dat Bali niet plat was, wisten we al, maar nu we jonge mensen bij hebben gaat het iets vlotter...

We slapen op dezelfde plek als vorig jaar, te midden van de rijstvelden die Unesco heeft genomineerd als werelderfgoed.

Candice en ik kiezen om even te chillen terwijl Michel en zijn kinderen een wandeling maken tussen de rijstvelden.

En dan een apero op het terras

Oudjaar in Singapore met Sofie, Jan en Candice

Sofie is ook toegekomen en we slapen alle drie op het appartement van Jan en Candice. De vluchten van de drie kinderen van Europa naar hier zijn een ware nachtmerrie geworden door de plotse sneeuwval. Het enig voordeel is dat Sofie een ruime cheque als vergoeding krijgt om te gaan shoppen, Jihie! Het is trouwens nodig, want haar bagage is nog steeds niet toegekomen. We eten 's avonds bouillabaise op het terras van de 21ste verdieping. Die twee zitten hier goed...

Een dagje Singapore op oudjaar is ook niet gewoon.

's Avonds heeft Jan gereserveerd in een visrestaurant waar we ons te goed doen aan oa clams, scampi's, squid en kingkrab met peper en uiteraard een goed glas wijn. Ik heb al bescheidenere oudjaardiners gekend.

Jan en Candice met krabslab

Familie Buyckx

Jan

Sofie

We liggen op een redelijk uur in bed, want we zijn allemaal moe en morgen vliegen we naar Bali.   

Vertrek naar Singapore

We slapen uit, konden het allebei gebruiken en fietsen naar het centrum waar we met een vriend van Michels zoon zijn afgesproken. Onderweg passeren we het hotel waar onze fietsdozen staan en we stoppen even om hen te verwittigen dat we ze later op de dag komen halen. Help, ze staan er niet meer. De kuisploeg heeft ze per ongeluk weggegooid. Wat nu? De manager van het hotel zit er erg mee verveeld en doet alles om te helpen. Hij rijdt met Michel naar een fietswinkeltje die ons twee dozen geven, maar die zijn veel kleiner. Geen probleem, onze fietsen worden meer gedemonteerd dan gewoonlijk en ... ze passen er in.

Gaat mijne fiets daar wel in? 

Toch nog een koffie gedronken met Sébastien en dan veel te vroeg naar de luchthaven, maar je weet nooit welke verrassing er ons nog te wachten staat. Alles verloopt perfect en om 22u zitten we op onze stoel, klaar om op te stijgen en een paar uren later landen we in Singapore.