gefrustreerde mannen

De mensen in Sri Lanka zijn overal even vriendelijk, maar er lopen net iets te veel sexueel gefrustreerde mannen rond. In de 6 weken dat we onderweg zijn hebben we drie keer ongepast gedrag meegemaakt.

In Colombo ben ik door een jong ventje van de fiets getrokken en op mijn mond gekust.

In Trincomale is er om 3u ’s nachts een jonge man komen kloppen bij onze buurvrouw Sarah (Amerikaanse, 42j.) Hij smeekte om hem binnen te laten en toen ze niet toehapte, stak hij een paar duizend roepies door het raam… Wij hadden hem gehoord, maar wisten niet dat zij hem niet kende. Vanaf de volgende dag hebben we afgesproken dat ze luid zou roepen als het nog eens voorviel.

En nu, in het guesthouse van het leger is het volgende gebeurd. De plek was idyllisch, we zaten er alleen, kamer ok, maar geen eten. Quasi geen winkels in de buurt én nieuwjaar, dus veel gesloten, dat zag er niet geweldig uit. Een van de soldaten was een kok en stelde voor dat hij voor ons zou koken als wij de ingrediënten betaalden + iets extra voor hem. Geweldig idee, hij en Michel hebben enkele vissen gekocht van de vissers aan zee en we konden aan de slag.

De jonge kok vroeg of ik hem wilde komen helpen in de keuken. Graag, zo leer ik lokaal koken. We waren met drieën bezig met de voorbereidingen, ik maakte spring hoppers. Heel simpel, met een toestelletje dat fijne slierten produceert, je kan zoiets niet fout doen. Toen de derde man buiten ging, zei de kok dat ik het niet goed deed (terwijl ik er al zeker 10 klaar had), hij kwam achter mij staan om me te helpen. Hij legde zijn armen over de mijne om het toestel te bedienen en duwde dan zijn kruis hard tegen mij aan. Duidelijk ongepast, duidelijk met opzet.

Ik ben naar buiten gegaan, overwegend wat ik hiermee moest doen. Geen idee hoe Michel zou reageren en we zaten daar volledig afgelegen, dus besloot ik het te zwijgen tot de volgende ochtend. Tot twee keer toe is dat ventje mij opnieuw komen halen, terwijl ik zei ‘I don’t come, you cook, I stay here.’ Tien minuten later ben ik op hem afgestapt en heb ik hem gezegd dat zijn Engels misschien niet zo goed is, maar dat hij – de beweging makende – dat wel kon en dat dat 'not done' is.  Het is moeilijk een boodschap over te brengen als er weinig taal is. ‘This is not ok, this is wrong,’ was het enige wat ik kon proberen. Aan mijn ogen had hij ook al genoeg.

De volgende ochtend reden we vroeg weg en zodra Michel op zijn fiets zat en weg reed, vond de jongen die de poort moest openen het ook nodig om mij te betasten  Er was duidelijk onderling door de legermannen ( - jongens?) over gesproken. Zodra we weg waren van het kamp, tijdens het ontbijt heb ik het tegen Michel verteld die beaamde dat het beter was dat hij het niet heeft geweten. We zijn verderop gestopt aan een legerbasis, hebben naar iemand gevraagd die goed Engels sprak en hebben aangifte gedaan van ongewenst sexueel gedrag. Het heeft enkele telefoontjes geduurd, maar de verantwoordelijke kolonel van die basis heeft ons nadien opnieuw gecontacteerd met de belofte dat de betrokkene op het matje zou geroepen worden. De kapitein en zijn overste waren zeer hoffelijk en gegeneerd in de plaats van de kok. Ik heb hen duidelijk uitgelegd dat ik melding deed omdat het niet meer zou gebeuren. Er komen meer fietsers in dit land, ook jonge vrouwen alleen en er is in dat stuk geen alternatief om te slapen. Ik wil niet weten wat er zou gebeuren als een vrouw alleen daar wil overnachten.

We zijn tevreden met de manier waarop het leger hierop heeft ingespeeld en hopen allebei dat die jonge gasten er iets zullen uit leren. Wij hebben in elk geval een signaal willen geven dat dit gedrag niet mag getolereerd worden, want die gasten zijn jonge twintigers, maar als niemand hier iets van zegt gaat het van kwaad naar erger.