100km naar Trincomale (oostkust)

We staan op zonder wekker, nemen rustig ontbijt in het hotel en iets voor negen uur zitten we op de fiets richting kust. De weg is volledig vernieuwd en er is bijna geen verkeer, perfect.

de watemeloen is veel te warm, maar onderdompelen aan de rand van het water helpt niet echt 

voor koud water moeten we wat diepen gaan... 

Halverwege, op ongeveer 45km zou er een groot meer zijn en één guesthouse, maar ‘not writing’ wat zoveel betekent als niet aangeduid. Het meer kan je niet missen en we vinden het guesthouse ook, oef. Tot we het binnenin gezien hebben: donker, vuil, bijna onmenselijk. Hier kunnen we niet slapen, dit is zelfs voor onze normen te gortig. Er zit niets anders op dan de 100km uit te rijden. Op zich geen drama, we hebben al meer kms gedaan, maar het is werkelijk bloedheet. Het is nog maar 11u, te vroeg voor middageten, dus wij verder. 

Onderweg zijn er echter geen restaurantjes meer… We stoppen om de 10km aan een winkeltje voor enkele bananen, verder eten we een yoghurt, nog verder drinken we een koffie en eet Michel groentenkoekjes en dan… platte band. Nergens schaduw, we duwen de fiets tot onder een boom en heel professioneel – onder het goedkeurend oog van een varkenshoeder – wordt mijn band vervangen.

Deze route gaat dwars door een natuurgebied en dat betekent in dit land dat je ongeveer alles te zien krijgt wat leeft. Na enkele kilometers  zie ik rechts van de baan witte vogels in een boom en een pelikaan die over vliegt. We stoppen en Michel ziet er nog een en nog een en nog… wel honderden pelikanen ! Moeilijk te fotograferen met mijn toestel, maar nog nooit heb ik zoiets moois gezien.

met de verrekijker zien we tientallen nesten in de bomen

Rond vier uur hebben we Trincomale bereikt en gaan we op zoek naar een guesthouse. Michel had iets gelezen over een leuk italiaans hotelletje, dus dat proberen we eerst. De eigenares is idd Italiaans, maar helemaal niet tof. De kamers zijn mooi, maar te duur, (4.000 Rp) rekening houdend met het feit dat ze niet eens op het strand liggen. We zoeken verder en drinken eerst een gingerbeer waarvoor ze 160 Rp aanrekent, het driedubbele van op de baan! Nu wil ik hier zeker niet slapen. We vinden een kamer op de eerste rij op het strand voor 2000 RP, eenvoudig maar proper en heel lieve mensen aan de bar (kan belangrijk zijn ;-))

De eerste avond eten we hier: een uitstekende keuken en voor Michel zijn weverdiende pint, maar voor het eerst heb ik ook iets anders dan water: een mojito aan de bar op het strand, meer moet dat niet zijn.