Zoals beloofd nog enkele foto's van de Buyckxen tijdens diverse activiteiten.
Wij zijn voorlopig niet van dit Gili-eiland te krijgen, het is hier zalig vertoeven.
Tijd om te niksen, te lezen, te schrijven, te snorkelen en Michel heeft een nieuwe hobby gevonden (of een heel ouwe weer opgepikt)... schaken en dat kan je overal en altijd. Zo goed dat mijn pees het doet op de fiets, zo onmogelijk gaat het zwemmen, maar om te snorkelen moet je vooral stil hangen om de vissen niet te storen, dus plak ik hem tegen mijn lichaam en dat lukt.
Het eiland is nog groen en de kleuren van het zeewater hebben alle schakeringen van glashelder turkoois tot diepblauw. Ook de vissen hebben hevige kleuren die je met woorden onrecht zou aandoen. Voordeel hier is ook dat we geen boot moeten nemen om te snorkelen, het rif ligt vlak voor de kust. Het enige waar ik nooit aan zal wennen in deze tropische temperaturen zijn de muggen. Potjandorie, ik sta elke dag vol beten.
Gisteren zijn we weer gaan eten met het Belgisch koppel, leuk bijgepraat. Van hen vernemen we dat er toch nogal wat christalmeth geconsumeerd wordt op dit eiland, maar aan twee ouwe rakkers als wij zullen ze dat niet gauw aanbieden. Ik heb voorlopig ook de laatste coctail gedronken, want naar verluidt gebruiken ze hier regelmatig fake alkohol en daar kan je behoorlijk ziek van worden en dat is het me niet waard.
Ivm fototoestel zal ik even op de tanden moeten bijten. Morgen of overmorgen hernemen we onze toer rond Lombok en als alles mee zit, moeten we op het eind door Mataram waar ik een nieuw toestel zal kunnen kopen. Tot dan wordt het 'op goed geluk' met ons reservetoestel dat af en toe toch iets te bieden heeft als we de belichting op het donkerste zetten.
Tijdens onze luxe-rustdagen hebben we ook de rest van het traject besproken. Het visum voor Indonesië geldt 60 dagen die we zullen gebruiken, maar niet verlengen. Na Lombok steken we over naar Sumbawa, Flores en misschien Commodo-eilanden om varanen te zien. Dan vliegen we terug naar Singapore waar we een visum voor China zullen aanvragen. Als we dat te pakken krijgen, vliegen we naar Kunming, nemen dan de bus naar het gebied rond Dali en daar gaan we anderhalve maand fietsen langs een rivier. We vliegen terug naar Brussel op 28 april, een datum die ik niet zal vergeten. We beseffen dat het nu mooie strandjes zijn en dat het in China moeilijker en avontuurlijker zal worden. Geen nood, tegen dan zijn we getraind.
 |
| Laatste ontbijt samen in Sanur |
 |
| The sky is the limit |
.JPG) |
| Chillen in Padangbai |
 |
| Laatste avond voor vertrek Sofie |
Wij zijn voorlopig niet van dit Gili-eiland te krijgen, het is hier zalig vertoeven.
Tijd om te niksen, te lezen, te schrijven, te snorkelen en Michel heeft een nieuwe hobby gevonden (of een heel ouwe weer opgepikt)... schaken en dat kan je overal en altijd. Zo goed dat mijn pees het doet op de fiets, zo onmogelijk gaat het zwemmen, maar om te snorkelen moet je vooral stil hangen om de vissen niet te storen, dus plak ik hem tegen mijn lichaam en dat lukt.
 |
| Een tomatensap en een pint, er moeten nu eenmaal verschillen zijn |
Het eiland is nog groen en de kleuren van het zeewater hebben alle schakeringen van glashelder turkoois tot diepblauw. Ook de vissen hebben hevige kleuren die je met woorden onrecht zou aandoen. Voordeel hier is ook dat we geen boot moeten nemen om te snorkelen, het rif ligt vlak voor de kust. Het enige waar ik nooit aan zal wennen in deze tropische temperaturen zijn de muggen. Potjandorie, ik sta elke dag vol beten.
 |
| Michel heeft een doorgeraaide vijs, daar verschiet ik niet van... |
Gisteren zijn we weer gaan eten met het Belgisch koppel, leuk bijgepraat. Van hen vernemen we dat er toch nogal wat christalmeth geconsumeerd wordt op dit eiland, maar aan twee ouwe rakkers als wij zullen ze dat niet gauw aanbieden. Ik heb voorlopig ook de laatste coctail gedronken, want naar verluidt gebruiken ze hier regelmatig fake alkohol en daar kan je behoorlijk ziek van worden en dat is het me niet waard.
 |
| Van op Gili Air zien we de bergen op Lombok waar we zijn over gereden. |
Ivm fototoestel zal ik even op de tanden moeten bijten. Morgen of overmorgen hernemen we onze toer rond Lombok en als alles mee zit, moeten we op het eind door Mataram waar ik een nieuw toestel zal kunnen kopen. Tot dan wordt het 'op goed geluk' met ons reservetoestel dat af en toe toch iets te bieden heeft als we de belichting op het donkerste zetten.
Tijdens onze luxe-rustdagen hebben we ook de rest van het traject besproken. Het visum voor Indonesië geldt 60 dagen die we zullen gebruiken, maar niet verlengen. Na Lombok steken we over naar Sumbawa, Flores en misschien Commodo-eilanden om varanen te zien. Dan vliegen we terug naar Singapore waar we een visum voor China zullen aanvragen. Als we dat te pakken krijgen, vliegen we naar Kunming, nemen dan de bus naar het gebied rond Dali en daar gaan we anderhalve maand fietsen langs een rivier. We vliegen terug naar Brussel op 28 april, een datum die ik niet zal vergeten. We beseffen dat het nu mooie strandjes zijn en dat het in China moeilijker en avontuurlijker zal worden. Geen nood, tegen dan zijn we getraind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten