Gisteren nog laat gewerkt aan mijn boek. Ik begrijp niet wanneer dat ooit 'af'' kan zijn, elke keer dat ik het herlees wordt het verbeterd...
Als avondmaal hebben we een mabarak gegeten, soort pannenkoek gevuld met linzen, ui,... en een pint gekocht in een winkeltje met koelkast. Het eten zal hier niet eenvoudig zijn, buiten de stadjes zijn er geen eettentjes.
We zoeken een kapper voor Michel en dat wordt een grote grap. De man weet niet echt hoe zijn tondeuse werkt, waarbij ik het dan maar heb overgenomen, want hij had zijn oren er bijna mee afgeschoren. We betalen 2 euro voor selfservice... grappig.
Vanmorge hebben we de mogelijkheden op Sumba eens bekeken. het is een klein, maar zeer authentiek eiland en perfect fietsbaar, maar niet in mijn conditie. We beslissen nog een dag in het 'stadje' te blijven en fietsen wat rond naar de oude haven.
Mijn Indonesisch wordt hier ernstig op de proef gesteld, want ook na 12 jaar schoollopen kunnen de jongeren hier geen woord engels. We zijn het gewend ons te behelpen en het is geen moeilijke taal.
Mijn grootste woordenschat is die van eten en drinken, da's al handig.
In het hotel wil ik iets te drinken halen en ik krijg als reactie 'closed today.'
Hoezo, I cannot drink anything? Pannas? Dingit? Why?
Boss is sick.
Zo gaat dat dan, dan doen ze de keuken dicht, hoewel er drie volwassen zonen rondlopen, of liever rondhangen. Andere kant van de medaille: ik mag mee naar de keuken en als ik iets in de kasten vind, mag ik zelf thee of koffie zetten.
Het blijft toch elke keer een ervaring...
Anekdote die ik nog niet verteld heb. In Kuta zaten we op een avond aan tafel in een restaurant. Ik wil gaan plassen, doe het deksel van de WCpot naar boven en word aangestaard door een reuzekrab die haar tang mijn richting uitduwt. Ik laat onmiddellijk de pot dichtvallen, neem een stap achteruit en denk dat het om een grap gaat. Candid camera? Als ik er de eigenares over aanspreek, gaat iedereen mee kijken, want het is geen grap en niet de eerste keer dat dit gebeurt. Een krab vindt haar weg in de riolering van uit de zee naar dit WC. Ik was toen nog wat ziekjes, anders had ik uiteraard een foto genomen. ;-)
Als avondmaal hebben we een mabarak gegeten, soort pannenkoek gevuld met linzen, ui,... en een pint gekocht in een winkeltje met koelkast. Het eten zal hier niet eenvoudig zijn, buiten de stadjes zijn er geen eettentjes.
We zoeken een kapper voor Michel en dat wordt een grote grap. De man weet niet echt hoe zijn tondeuse werkt, waarbij ik het dan maar heb overgenomen, want hij had zijn oren er bijna mee afgeschoren. We betalen 2 euro voor selfservice... grappig.
Vanmorge hebben we de mogelijkheden op Sumba eens bekeken. het is een klein, maar zeer authentiek eiland en perfect fietsbaar, maar niet in mijn conditie. We beslissen nog een dag in het 'stadje' te blijven en fietsen wat rond naar de oude haven.
 |
| Michel krijgt hulp nadat hij mijn fiets al naar boven heeft gebracht |
Mijn Indonesisch wordt hier ernstig op de proef gesteld, want ook na 12 jaar schoollopen kunnen de jongeren hier geen woord engels. We zijn het gewend ons te behelpen en het is geen moeilijke taal.
Mijn grootste woordenschat is die van eten en drinken, da's al handig.
In het hotel wil ik iets te drinken halen en ik krijg als reactie 'closed today.'
Hoezo, I cannot drink anything? Pannas? Dingit? Why?
Boss is sick.
Zo gaat dat dan, dan doen ze de keuken dicht, hoewel er drie volwassen zonen rondlopen, of liever rondhangen. Andere kant van de medaille: ik mag mee naar de keuken en als ik iets in de kasten vind, mag ik zelf thee of koffie zetten.
Het blijft toch elke keer een ervaring...
Anekdote die ik nog niet verteld heb. In Kuta zaten we op een avond aan tafel in een restaurant. Ik wil gaan plassen, doe het deksel van de WCpot naar boven en word aangestaard door een reuzekrab die haar tang mijn richting uitduwt. Ik laat onmiddellijk de pot dichtvallen, neem een stap achteruit en denk dat het om een grap gaat. Candid camera? Als ik er de eigenares over aanspreek, gaat iedereen mee kijken, want het is geen grap en niet de eerste keer dat dit gebeurt. Een krab vindt haar weg in de riolering van uit de zee naar dit WC. Ik was toen nog wat ziekjes, anders had ik uiteraard een foto genomen. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten