Vanmorgen vroeg op, want we weten nu al dat het niet eenvoudig zal zijn om de fietsen mee te krijgen op het vliegtuig naar Sumba, een propellertje... De rit naar de luchthaven verloopt probleemloos, maar dan begint de miserie. Ze kennen het niet, dus gaat het niet.
Met 'small plain sir, no possible bicycle.' proberen ze ons af te wimpelen. Uiteindelijk zegt Michel dat we dan Indonesië zullen verlaten, maar daar zijn zij niet van onder de indruk. Ik zoek een andere maatschappij en vind die ook, maar tegen die tijd is Lion Air ook bereid de fietsen te nemen, als we ze kleiner maken. Zoals altijd pakken we ze in in plastiek, maar deze keer heeft Michel ook de voorwielen er af gehaald. We stappen in en het vliegtuig zit niet eens voor 1/4 vol! Makkelijk, dan kan ik een beetje slapen op een bank voor mij alleen.
Als Michel de fietsen in elkaar steekt, hebben we weer veel beziens... Ik hoef mijn banden niet zelf op te pompen, de jonge mannen zouden er geld bovenop geven om het te mogen doen, ze hebben nog nooit zulke fietsen gezien.
Als we iets willen gaan eten, blijkt weer hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Ze vragen spontaan waarnaar we op zoek zijn en rijden gewoon voor tot aan de padang food. Op zoek naar een slaapplaats idem dito. De rit naar het leuk hotelletje dat Michel heeft gevonden zal voor morgen zijn, ik probeer mijn krachten nog te sparen.
Met 'small plain sir, no possible bicycle.' proberen ze ons af te wimpelen. Uiteindelijk zegt Michel dat we dan Indonesië zullen verlaten, maar daar zijn zij niet van onder de indruk. Ik zoek een andere maatschappij en vind die ook, maar tegen die tijd is Lion Air ook bereid de fietsen te nemen, als we ze kleiner maken. Zoals altijd pakken we ze in in plastiek, maar deze keer heeft Michel ook de voorwielen er af gehaald. We stappen in en het vliegtuig zit niet eens voor 1/4 vol! Makkelijk, dan kan ik een beetje slapen op een bank voor mij alleen.
Als Michel de fietsen in elkaar steekt, hebben we weer veel beziens... Ik hoef mijn banden niet zelf op te pompen, de jonge mannen zouden er geld bovenop geven om het te mogen doen, ze hebben nog nooit zulke fietsen gezien.
Als we iets willen gaan eten, blijkt weer hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Ze vragen spontaan waarnaar we op zoek zijn en rijden gewoon voor tot aan de padang food. Op zoek naar een slaapplaats idem dito. De rit naar het leuk hotelletje dat Michel heeft gevonden zal voor morgen zijn, ik probeer mijn krachten nog te sparen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten