We hebben geen wekker gezet, maar vertrekken toch op tijd om niet in te veel hitte te fietsen. In Sri Lanka is het ontbijt nooit inbegrepen in de guesthouse (wel in betere hotels uiteraard) Wij ontbijten onderweg bij de lokale mensen: koffie met melk voor Michel en Chai voor mij. Ik neem een dhal met 3 godamba's (te vergelijken met naan) en Michel twee gevulde roti's. Zeer lekker allemaal en we betalen 1,5 euro. In Colombo hebben we twee maal cuttlefish (cumi cumi in Indonesië) gegeten op het strand en dat is dan wat duurder, maar dan nog best te doen; (met pint en coctail er bij ongeveer 20 euro voor ons beiden) We kopen onderweg wat fruit en dat is dan weer wel duur, maar hangt erg af van het seizoen. Wij begrijpen niet goed hoe de mensen hier een vers fruitsap kunnen aanbieden voor anderhalve euro. Een uur later stoppen we voor vers fruitsap en ik neem een kruidenthee.
De stad uit fietsen doen we langzaam en voorzichtig. We blijven nog een tijd op de grote weg, ka niet anders, maar het verkeer mindert met de minuut. Ze rijden hier inderdaad als gekken, maar het ergste is dat niemand om kijkt. Iedereen die wil vertrekken kijkt enkel vooruit. We moeten heel de tijd op onze hoede zijn (zijn dat dan ook) om te roepen tegen de toektoek die zomaar ineens vertrekt terwijl wij er aan komen.
Zodra we de stad uit zijn is het rustiger en dat is maar goed ook, want plots breekt de ketting van Michels fiets en blokkeert ze zijn achterwiel. Dat gebeurt voor de deur van een fietsenmaker. Die Michel heeft toch altijd chance...
Vermits we de kust volgen naar het Zuiden, vinden we een klein restaurantje aan de zee. Een lieve vrouw schotelt ons enkele schaaltjes voor. Heerlijk.
De stad uit fietsen doen we langzaam en voorzichtig. We blijven nog een tijd op de grote weg, ka niet anders, maar het verkeer mindert met de minuut. Ze rijden hier inderdaad als gekken, maar het ergste is dat niemand om kijkt. Iedereen die wil vertrekken kijkt enkel vooruit. We moeten heel de tijd op onze hoede zijn (zijn dat dan ook) om te roepen tegen de toektoek die zomaar ineens vertrekt terwijl wij er aan komen.
Zodra we de stad uit zijn is het rustiger en dat is maar goed ook, want plots breekt de ketting van Michels fiets en blokkeert ze zijn achterwiel. Dat gebeurt voor de deur van een fietsenmaker. Die Michel heeft toch altijd chance...
 |
| remspoor... |
Vermits we de kust volgen naar het Zuiden, vinden we een klein restaurantje aan de zee. Een lieve vrouw schotelt ons enkele schaaltjes voor. Heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten