Gisteren rustige rit tot Bentota waar we geslapen hebben in een guesthouse van een jong koppeltje. Heel eenvoudig, maar verzorgd en met zicht op de lagune. (14 euro per nacht voor de kamer)We zijn eerst gaan kijken voor logement aan het strand, maar daar kosten de kamers minstens 300 dollar per nacht en hoor je enkel Russisch... Neen danku. Ontbijt is hier nergens inbegrepen en in restaurants moet je er nog taksen bijtellen, anders dan in Thailand of Indonesië.
Prachtig strand, geen stukje plastiek te zien (een groot pluspunt tov Indonesië) en zalig lauw water, maar de zee is verrassend. Niet geschikt voor kinderen. Er zit zoveel stroming op dat ik nergens kan blijven staan, laat staan zwemmen. Zelfs Michel heeft moeite om er tegenin te gaan. Wel leuk als je niet te ver gaat.
We ontbijten in ons guesthouse en 's avonds gaan we iets verderop in de straat vis eten. Ook een verschil met Indonesië: je kan hier erg goedkoop, maar ook duurder en gevariëerd eten. We beseffen goed dat dit veel makkelijker reizen is. Overal proper slapen, makkelijk eten te vinden, fruit, platte wegen,...en elke dag zwemmen. Het heeft al twee keer geregend en dan wil je niet op de fiets zitten! Keihard valt het er dan uit, maar wij waren toevallig al binnen, oef.
We brengen een bezoek aan een van de oudste tempels van Sri Lanka en aan de botanische tuin van Jeffrey Bawa, een befaamde architect die hier prachtige gebouwen heeft ontworpen. Ook in de tuin is aan alles gedacht. The main House wordt als hotel gebruikt nu en daar mogen we niet binnen, jammer.
Onderweg zien we verscheidene schildpadtehuizen. Hun doel is om zoveel mogelijk eieren te redden en als de schildpadjes oud genoeg zijn worden ze terug in zee gezet.
Paar beelden van onderweg
De volgende dag rijden we 40km verder naar een 'hyppiebuurt.' Prachtige rit, grotendeels langs het water en weinig verkeer. Aangekomen in Hikkaduwa zijn de hyppies zoek en horen we weer enkel Russisch. Het probleem met zo'n invasie is dat die mensen een hele buurt inpalmen, waardoor de hotel- en restaurantprijzen de lucht in schieten. We rijden het centrum uit en vinden een leuke betaalbare kamer. Eén straat oversteken en we zijn ook op het strand.
De mensen reageren hier heel anders op ons dan in Indonesië. Deels omdat ze beter geschoold zijn, maar ook omdat het hier normaal is een fiets te zien, ze fietsen zelf. Kinderen roepen hier ook 'hallo', maar ze vinden ons niet vreemd.
 |
| 18u zicht over de lagune van op het terras |
 |
| koffie op terras |
 |
| ontbijt = dhal met soort naan |
Prachtig strand, geen stukje plastiek te zien (een groot pluspunt tov Indonesië) en zalig lauw water, maar de zee is verrassend. Niet geschikt voor kinderen. Er zit zoveel stroming op dat ik nergens kan blijven staan, laat staan zwemmen. Zelfs Michel heeft moeite om er tegenin te gaan. Wel leuk als je niet te ver gaat.
We ontbijten in ons guesthouse en 's avonds gaan we iets verderop in de straat vis eten. Ook een verschil met Indonesië: je kan hier erg goedkoop, maar ook duurder en gevariëerd eten. We beseffen goed dat dit veel makkelijker reizen is. Overal proper slapen, makkelijk eten te vinden, fruit, platte wegen,...en elke dag zwemmen. Het heeft al twee keer geregend en dan wil je niet op de fiets zitten! Keihard valt het er dan uit, maar wij waren toevallig al binnen, oef.
We brengen een bezoek aan een van de oudste tempels van Sri Lanka en aan de botanische tuin van Jeffrey Bawa, een befaamde architect die hier prachtige gebouwen heeft ontworpen. Ook in de tuin is aan alles gedacht. The main House wordt als hotel gebruikt nu en daar mogen we niet binnen, jammer.
 |
| Hij gebruikt oude elementen gecombineerd met modern wit-zwart. |
Onderweg zien we verscheidene schildpadtehuizen. Hun doel is om zoveel mogelijk eieren te redden en als de schildpadjes oud genoeg zijn worden ze terug in zee gezet.
Paar beelden van onderweg
De volgende dag rijden we 40km verder naar een 'hyppiebuurt.' Prachtige rit, grotendeels langs het water en weinig verkeer. Aangekomen in Hikkaduwa zijn de hyppies zoek en horen we weer enkel Russisch. Het probleem met zo'n invasie is dat die mensen een hele buurt inpalmen, waardoor de hotel- en restaurantprijzen de lucht in schieten. We rijden het centrum uit en vinden een leuke betaalbare kamer. Eén straat oversteken en we zijn ook op het strand.
De mensen reageren hier heel anders op ons dan in Indonesië. Deels omdat ze beter geschoold zijn, maar ook omdat het hier normaal is een fiets te zien, ze fietsen zelf. Kinderen roepen hier ook 'hallo', maar ze vinden ons niet vreemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten