Sinds gisteravond beginnen de toeristen te komen voor de Pasola waar wij ook naar gaan kijken nu we hier toch zijn. Aan het ontbijt geraak ik aan de praat met Alan, een man uit Nieuw Zeeland die reeds voor de vierde keer door Indonesië trekt. Hij vertrekt vandaag ook in westelijke richting met auto en gids en wij met de fiets.
Van een lerares die vroeg of ze haar Engels met mij mocht oefenen kwam ik te weten dat Sumba ook in twee is verdeeld, beetje zoals België. In het Westen spreken de mensen een andere taal dan in het Oosten en in het Westen zijn de mensen naar verluidt agressiever. (dat zou dan diametraal staan tegenover het gedrag in de rest van Sumba, want wij zijn nog maar enkel superlieve mensen tegengekomen.) Iedereen raadt ons aan om niet met de fietsen naar de Pasola te gaan, we zouden ze misschien niet terugzien. Ook paspoorten en andere waardevolle zaken laten we beter in het hotel achter slot en grendel.
We vertrekken na het ontbijt, het is slechts 40km. Uit onze ervaring dat er geen eten te vinden is onderweg koopt Michel enkele gebakken banaantjes en ik drie mango's en maïskolven.
Het is warm, maar draaglijk, niet zoals de voorbije twee fietsdagen, toen was de hitte niet te harden. De route is niet plat en dat voel ik. Ik maak me er niet druk om, omdat er enerzijds is aangekondigd dat ik nog een drietal weken moe zou kunnen zijn en anderzijds omdat Michel er evenveel last van heeft en hij is niet ziek geweest. De rit is heel mooi, we volgen bijna constant de zee en worden onderweg enkel gehinderd door wat waterbuffels, varkens of geiten die ook gebruik maken van de openbare weg. Voor koeien moeten we oppassen, niet dat zij agressief zijn, maar ze zien je aankomen, steken over en beslissen dan plots om de andere kant op te rennen.
Het resort is op het strand gelegen en we zijn opnieuw de enige gasten. Het is gebouwd door een fietser die hier in de jaren '60 rondtoerde. Hij heeft een stuk land gekregen van het dorpshoofd op voorwaarde dat hij er iets op bouwde dat geïntegreerd werd in de omgeving. Perfect gelukt!
Zeer mooi ding, zeer vriendelijke staf, beetje boven ons budget, maar dat deert ons niet. Ik moet nog rusten, dus we blijven hier twee nachten. Morgen beetje de echte vakantieganger uithangen, lezen, schrijven, zwemmen, ... Misschien ben ik overmorgen ook nog wel moe? ;-)
Van een lerares die vroeg of ze haar Engels met mij mocht oefenen kwam ik te weten dat Sumba ook in twee is verdeeld, beetje zoals België. In het Westen spreken de mensen een andere taal dan in het Oosten en in het Westen zijn de mensen naar verluidt agressiever. (dat zou dan diametraal staan tegenover het gedrag in de rest van Sumba, want wij zijn nog maar enkel superlieve mensen tegengekomen.) Iedereen raadt ons aan om niet met de fietsen naar de Pasola te gaan, we zouden ze misschien niet terugzien. Ook paspoorten en andere waardevolle zaken laten we beter in het hotel achter slot en grendel.
We vertrekken na het ontbijt, het is slechts 40km. Uit onze ervaring dat er geen eten te vinden is onderweg koopt Michel enkele gebakken banaantjes en ik drie mango's en maïskolven.
Het is warm, maar draaglijk, niet zoals de voorbije twee fietsdagen, toen was de hitte niet te harden. De route is niet plat en dat voel ik. Ik maak me er niet druk om, omdat er enerzijds is aangekondigd dat ik nog een drietal weken moe zou kunnen zijn en anderzijds omdat Michel er evenveel last van heeft en hij is niet ziek geweest. De rit is heel mooi, we volgen bijna constant de zee en worden onderweg enkel gehinderd door wat waterbuffels, varkens of geiten die ook gebruik maken van de openbare weg. Voor koeien moeten we oppassen, niet dat zij agressief zijn, maar ze zien je aankomen, steken over en beslissen dan plots om de andere kant op te rennen.
 |
| Vaak worden we gestopt omdat mensen een foto willen van ons... |
 |
| drinkbus even in water stoppen zodat het omhulsel kan verdampen, dat houdt de inhoud doenbaar |
Het resort is op het strand gelegen en we zijn opnieuw de enige gasten. Het is gebouwd door een fietser die hier in de jaren '60 rondtoerde. Hij heeft een stuk land gekregen van het dorpshoofd op voorwaarde dat hij er iets op bouwde dat geïntegreerd werd in de omgeving. Perfect gelukt!
|
| Hopelijk hebben ze ook nog een vol flesje |
Zeer mooi ding, zeer vriendelijke staf, beetje boven ons budget, maar dat deert ons niet. Ik moet nog rusten, dus we blijven hier twee nachten. Morgen beetje de echte vakantieganger uithangen, lezen, schrijven, zwemmen, ... Misschien ben ik overmorgen ook nog wel moe? ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten