Naar Kalala
Hoewel we vroeg zijn vertrokken is de hitte om 10u al niet
meer te harden. De rit zou een 60km bedragen, niet overdreven, maar de enige
weg gaat regelmatig over riviertjes waardoor er wel flinke klims in zitten. De
fiets duwen is op zich niet erg, maar wel als het bloedheet is zoals vandaag.
Nergens beschutting, nergens schaduw…
Onderweg stoppen we even in Rinde, een oud dorpje waar ik weer niet kan weerstaan aan een doekje dat de vrouwen met de hand weven. Eén vrouw van mijn leeftijd spreekt een beetje Engels (lang geleden op school geleerd), wat leuk is om wat uitleg te krijgen over hun gewoontes. Ik vind het raar dat zij beter Engels kan dan haar volwassen dochters die ook naar school gegaan zijn. Mijn Indo-english gaat ook vlotter en vlotter.
Onderweg verandert de mentaliteit ietwat. Kinderen zijn
verlegen tot bang, mensen draaien zich om als we iets willen vragen… maar het
is nooit slecht bedoeld. Hier komen gewoon geen blanken en zeker niet op de
fiets, een eigenaardige combinatie voor hen.
Sumba is vergeven van de vlinders wat heel leuk is, maar ook
van de honden en dat is soms minder leuk. Elk gezin heeft minstens één hond,
maar er lopen er nog zoveel wild rond die duidelijk niet voldoende te eten
hebben. Op elk erf treffen we ook varkens en biggetjes aan die vrij rond lopen
als een huisdier. Ook de gieten en schapen lopen hier vrij en heel vaak de
paarden. We zijn vandaag even moeten stoppen onderweg omdat er een twintigtal
paarden de weg over stak. Zoveel mooier dan in een wei.
We bereiken de guesthouse in Kalala en dat ziet er al veel
properder uit dan bij Maarten.
 |
| zicht van uit het restaurant |
 |
| onze bungalow voor vannacht |
Het strand is ook mooi, maar het strand in het
Zuiden kan volgens mij niet meer geklopt worden. Ik weet het, we zijn
verwend…en het wordt eentonig, maar hier zijn we ook helemaal alleen.
We zijn allebei doodmoe en beslissen morgen niets te doen. Hier is geen
internet, noch wifi noch 3G, dus het posten van de blog zal later moeten
gebeuren.
Volgende morgen nemen we de bus die stopt aan de hoofdweg.
Michel was gisteren ook doodmoe en we beginnen te beseffen dat de combinatie warmte/klimmen niet zo vanzelfsprekend is op onze leeftijd. Waarschijnlijk is dit het laatste jaar dat we niet elektrisch gaan. Of dachten jullie dat ik ging zeggen dat we niet meer zouden fietsen? nee hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten