Met fiets bergaf en met bus berg op

We zijn enkele dagen in Happy Happy moeten blijven, want Michel was ziek. Hij hoestte al enkele weken, niet erg, maar heeft er nu een soort griep bovenop gekregen, net nadat hij gestart was met antibiotica. Fietsen zit er niet in, hij in bed, ik op terras mijn boek bijwerken. We hebben geluk net in deze  guesthouse te zitten, bij Nederlanders die zeer lief zijn.

Gisteravond geen koorts meer, dus vanmorgen wagen we het er op. We hebben hier een Duits koppel leren kennen die elke winter 3 maanden door Azië reizen en de vrouw, Kristina stelt voor om onze bagage mee te nemen naar de volgende stop, want blijkbaar zullen we alle vier overnachten in een klooster. Geweldig voorstel, dan kunnen wij met een lege fiets op weg voor een afdaling van 35km.

De rit is heel mooi, maar beetje frisser dan gewend en in het begin is het toch wat klimmen wat de benen van Michel nog niet echt zien zitten. 

oma en kleinzoon in de winkel

Beneden gekomen in de buurt van de markt zoeken we een bus om ons nog 100 km verder bergop te brengen. Voor 10 euro nemen ze ons met fiets en al mee, daar gaan we niet voor afzien.

Onderweg gaan we tanken en ik ben er verbaasd over dat er veel vrouwen aan de pomp staan. Ze kunnen misschien beter rekenen?

Het klooster is gekend en er zijn blijkbaar niet veel andere mogelijkheden om te overnachten, dus we zien een aantal mensen terug. Nette kamer, warm water en vriendelijke nonnekes, meer moet dat niet zijn.  's Avonds gaan we een restaurant zoeken samen met het Duits koppel en er is niet veel in de buurt. We vinden een soto ayam (kippesoep) en die valt wel mee. We eten bij kaarslicht, want de elektriciteit is weer uitgevallen, dat gebeurt bijna dagelijks. het is hier koud voor onze normen in Indonesië, we moeten iets met lange mouwen aan. Bovendien regent het in Flores elke dag hevig, was te verwachten in het regenseizoen, maar op Sumba en Lombok hebben wij veel geluk gehad, daar kwam de regen ofwel 's nachts of als we gedaan hadden met fietsen.

's Morgens is Michel nog steeds niet in orde en we beslissen door te reizen met een bus tot in Labuan Bajo. Toevallig is er buiten wij twee nog slechts één passagier, dus dat is aangenaam bussen. In de 'apotek' zit vandaag ook een dokter en we laten naar Michels longen luisteren. Bloeddruk ok, longen niets onrustbarends, maar hij raadt aan om een RX thorax en cardiogram te laten nemen, niet dringend, dus dat kan in Singapore binnen een week. Morgen gaan we op daguitstap naar Rinca oa om de varanen te zien. Dat is een kleiner nationaal park dan Komodo, minder toeristisch en hetzelfde wildlife. Overmorgen vliegen we naar Denpassar voor onze laatste dagen in Indonesië.