Vandaag staan er twee bezoeken op het programma:
Jebel Shams die we te
voet moeten doen door gebrek aan een 4x4 (we hebben een gewoon autootje gehuurd), maar de wandeling op zich is zo mooi
dat we blij zijn niet met de auto naar boven te zijn gereden. Dan zie je het
eindpunt, trekt een foto en weer weg. We zouden de beleving onderweg gemist hebben. Hier geniet je met al je zintuigen en dat is niet het geval in een auto.
De tweede uitstap brengt ons naar de bovenkant van de berg, indrukwekkend, maar het is te laat om de ganse wandeling nog te maken. Carsten stapt op eigen tempo met zijn gebroken teen en Michel en ik
stappen door. Ik beslis niet tot op het einde van het pad te gaan, want het wordt
bijna donker en we hebben geen licht bij. Dat is me te gevaarlijk aan de rand
van een afgrond. Michel waagt het er wel op en loopt een heel eind ipv te
stappen.
Hij is duidelijk in vorm, enkel stijve kuiten de volgende dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten