De terugrit naar Dubai is zeer vlot verlopen, of eerlijk toegegeven, ik weet er niet veel van want heb bijna de ganse rit geslapen. In elk geval Michel deze keer zijn paspoort niet laten liggen aan de grens.
Bij aankomst eten we snel een shoarma (voor de verandering) maar die is archi slecht vergeleken met die in Oman. 's Middags gewoon wat chillen in de kamer, blog bijwerken, beetje lezen en uitgebreid in bad. We eten in de buurt in een Chinees restaurant met een authentieke keuken, wat heel wat memories oproept. We bestellen mapu tofu, dim sum en pikante aubergines met verse koriander, heerlijk.De Chinese dienster werkt hier twee jaar en gaat dan terug met betere kennis van het Engels. Buitenlanders die in Dubai komen werken krijgen nooit een visum voor langer dan drie jaar en bij het minste dat ze uitspoken worden ze op het vliegtuig naar huis gezet. Weinig criminaliteit hier...
28.12
We trekken door de stad, gewoon om een indruk op te doen. In de grote mall vind je kopieën van all over the world: La Fayette, Bloomingdale, alle Zwitserse uurwerken, maar ook een onderwaterwereld waar haaien in zwemmen, roggen, manta's... In plaats van vorig jaar een boot te nemen om manta's te gaan zien, hadden we gewoon naar de mall in Dubai kunnen komen. ;-) Alles is hier te koop, maar het voelt onnatuurlijk aan. We trekken naar de souks en maken een wandeling langs het water waar grote boten vrachten laden bestemd voor Iran.
's Middags veranderen we van hotel en komen we terecht in het centrum van de Bangladesh-wijk. Evident, omdat we low budget hotels kiezen. Als we gaan eten bij de locals, worden we als aliens bekeken. Later op de avond besef ik ook dat ik de enige vrouw ben hier op straat, maar toch voelen we ons niet onveilig, in tegendeel, mensen zijn zeer vriendelijk. Morgen de fietsdozen oppikken en naar Singapore...
Bij aankomst eten we snel een shoarma (voor de verandering) maar die is archi slecht vergeleken met die in Oman. 's Middags gewoon wat chillen in de kamer, blog bijwerken, beetje lezen en uitgebreid in bad. We eten in de buurt in een Chinees restaurant met een authentieke keuken, wat heel wat memories oproept. We bestellen mapu tofu, dim sum en pikante aubergines met verse koriander, heerlijk.De Chinese dienster werkt hier twee jaar en gaat dan terug met betere kennis van het Engels. Buitenlanders die in Dubai komen werken krijgen nooit een visum voor langer dan drie jaar en bij het minste dat ze uitspoken worden ze op het vliegtuig naar huis gezet. Weinig criminaliteit hier...
28.12
We trekken door de stad, gewoon om een indruk op te doen. In de grote mall vind je kopieën van all over the world: La Fayette, Bloomingdale, alle Zwitserse uurwerken, maar ook een onderwaterwereld waar haaien in zwemmen, roggen, manta's... In plaats van vorig jaar een boot te nemen om manta's te gaan zien, hadden we gewoon naar de mall in Dubai kunnen komen. ;-) Alles is hier te koop, maar het voelt onnatuurlijk aan. We trekken naar de souks en maken een wandeling langs het water waar grote boten vrachten laden bestemd voor Iran.
 |
| Het grootste gebouw ter wereld |
's Middags veranderen we van hotel en komen we terecht in het centrum van de Bangladesh-wijk. Evident, omdat we low budget hotels kiezen. Als we gaan eten bij de locals, worden we als aliens bekeken. Later op de avond besef ik ook dat ik de enige vrouw ben hier op straat, maar toch voelen we ons niet onveilig, in tegendeel, mensen zijn zeer vriendelijk. Morgen de fietsdozen oppikken en naar Singapore...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten