Eerste slechte ervaring 21.12

Tweede kampplaats

We worden wakker met de zon die opkomt met enkel een paar flamingo’s en zeemeeuwen en lelijke gieren als gezelschap. Een plons in de zee ipv een douche en Karsten zorgt voor ontbijt: porridge met vers fruit.

Onze Duitse fietsgezel is super georganiseerd en terwijl hij zich klaar maakt, gaan wij in het dorp een koffie drinken. 

Uiteindelijk zitten we pas om 11u op de fiets richting Sur. 

Nog steeds perfect geasfalteerde autobaan, weinig verkeer, maar niet vlak…

We verlaten de weg om een Wadi te bezoeken, een van de vele canyons hier. 

Zeer mooi en hij wordt alsmaar smaller, maar ook steiler tot 20 – 25%. Niet fietsbaar dus en duwen gaat voor een kort stuk, maar niet tot boven. Er passeren minstens 20 auto’s die boven een foto gaan nemen en dan terugkeren. Wij zijn blij dat we ons oorspronkelijk plan om een auto te huren in Oman hebben laten varen. Het is onderweg ook mooi en we beslissen om ons niet af te beulen tot aan de top. Michel fietst vooraan en daar pluk ik de vruchten van, want in de vallei is er een mosvlek zo glad als ijs en hij gaat met fiets en al onderuit… heel gracieus, net een vertraagde film.

Na 70 km bereiken we Sur, een grotere stad, waar we in een hotel slapen aan de rand van de stad dat boven ons budget ligt, maar na twee nachten 0 euro te hebben uitgegeven aan accommodatie beslissen we het te nemen. Bovendien heeft een Canadese lerares die Karsten onderweg is tegengekomen er voor gezorgd dat we 25% korting krijgen. Weer een kamer met zicht op zee! Ik ga wat liggen weken in een bad vol schuim, moet even bekomen van mijn eerste slechte ervaring in dit land. Vlak voor we de stad binnen reden krijg ik een tennisbal tegen mijn hoofd en dat was niet per ongeluk. Ik stop en doe de kinderen (niet meer zo jong) teken dat dit niet ok is. Als ik weer vertrek, word ik bekogeld met stenen, geen keitjes, maar gevaarlijke stenen. Gelukkig niet tegen mijn hoofd, enkel in mijn zij en tegen de fiets. Ik ben gestopt, ben recht op de kinderen afgestapt die in alle richtingen wegstuiven. Een grotere auto (zoals iedereen er hier een heeft) komt in mijn richting en de chauffeur, een oudere man, vraagt me wat er aan de hand is. Met “I will take care of it” en een verontschuldiging ben ik op mijn stappen teruggekeerd. Een beetje verder staat er een politiecombie en ik heb hen mijn verhaal gedaan. Ook zij hebben zich verontschuldigd. Het is het eerste incident en ik ben er met kleerscheuren van af gekomen, maar het had anders kunnen aflopen. Ik was er even niet goed van, maar na een warm bad ben ik alles vergeten.

We eten in het hotel, want culinair is Oman niet de moeite. Lekker eten, maar altijd hetzelfde. Voor één keer mag het ook eens iets anders zijn: gegrilde calamares met frietjes, zonder mayonaise ;-(